1965 Noord-Brabant Welvaartsbalans en Ontwikkelingsplan 2

Samenvatting: Noord-Brabant Welvaartsbalans en Ontwikkelingsplan Deel 2

De 'Welvaartsbalans en het Ontwikkelingsplan' (1965) vormde een eerste proeve van ruimtelijke ordening op provinciale schaal. In het plan werd de balans opgemaakt van ruim vijftien jaar welvaartsplandenken. Het in 1947 uitgebrachte Welvaartsplan met richtlijnen over de maatschappelijke begeleiding van de noodzakelijk geachte industrialisatie bleek in meer dan een opzicht een doorslaand succes. De industrie had Brabant goed gedaan. Van werkgelegenheidsproblemen was nauwelijks sprake meer. Veel Brabanders vonden in de industrie een nieuw bestaan. De industrie bracht ook nieuwe, economische voorspoed en welvaart. Tegelijkertijd werd echter ook geconstateerd dat de uitgangspunten van een gedeconcentreerde en ‘geleide’ industrialisatie door de onstuimige groei van het aandeel van de industriële bedrijvigheid, ook schaduwzijden kenden, met name in de sfeer van het landschap, milieu en de recreatie. De gespreide industrialisatie was zo'n succes, dat veel landelijke gemeenten inmiddels uit hun traditionele, landschappelijke jasje waren gegroeid. Ook veroorzaakte het gespreide verstedelijkingspatroon door de opkomst van brommer en auto een niet voorziene mobiliteit, waar de bestaande, dorpse infrastructuur niet op was berekenend

. Het waren met name deze ontwikkelingen die tot een heroverweging en een grondige nieuwe plaatsbepaling noopten. Het provinciebestuur stippelde in overleg met haar partners een nieuwe koers uit, op basis van nieuwe richtlijnen en beleid. In navolging van de landelijke nota's voor ruimtelijke ordening, werd de ontwikkeling van stad en land vanuit een samenhangend, ruimtelijk perspectief bekeken. Men poogde letterlijk en figuurlijk ruimte te creëren voor de noodzakelijk geachte modernisering van de Brabantse landbouw en de opschaling van de Brabantse steden, die zich niet langer ophielden binnen het nauwe korset van de oude vestingwerken. De Brabantse steden waren volgens de opstellers van het Ontwikkelingsplan onderdeel geworden van ruimere stadsgewesten, die van een nieuwe infrastructuur moesten worden voorzien, evenals van nieuwe gebieden voor ontspanning en grootschalige (openlucht)recreatie.